Η μέθοδος είναι παλιά και στηρίζεται στο ότι το νερό της ύδρευσης έχει θερμοκρασία τουλάχιστο 5-8 βαθμούς και ρέει συνέχεια κρατώντας το δίκτυο "ζεστό" τον χειμώνα.Η μεταλλική βρύση ή ο σωλήνας που εκτίθεται στη παγωνιά θα παγώσουν και θα φράξουν τη ροή, μεταφέροντας σιγά-σιγά τον πάγο σε ολόκληρη την εκτεθειμένη σωλήνωση.Οι μηδέν βαθμοί που απαιτούνται για να
αρχίσει να παγώνει το νερό, μπορεί να έχουν επιπλέον σαν αποτέλεσμα-λόγω της διαστολής του πάγου- το σπάσιμο των μεταλλικών στοιχείων της ύδρευσης(βρύσες, σύνδεσμοι, σωληνώσεις) με πιο ανθεκτικά τα πλαστικά-ελαστικά υλικά.
Χαμηλότερες θερμοκρασίες σημαίνει ότι απαιτείται μεγαλύτερη ροή του νερού, αλλά να γνωρίζουμε ότι ακόμα και οι καταρράκτες παγώνουν!
Αν αφήσουμε τη βρύση να τρέχει, το πάγωμα της ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ βρύσης και παροχής αποφεύγεται.
Όμως ένας μέτριος ρυθμός πχ 1 λίτρο το λεπτό , σημαίνει 60 λίτρα την ώρα ή 1440 λίτρα το 24ωρο, επί πόσες βρύσες θέλουμε να μη παγώσουν.
Έτσι ή θα περιμένουμε τον ήλιο , ή θα περιμένουμε λίγο-πολύ ανεβασμένο το λογαριασμό της ύδρευσης.
Επίσης μια εσωτερική ανοιχτή βρύση όταν κοιμόμαστε δημιουργεί αίσθηση συχνοουρίας, ή από την άλλη, επειδή η ροή αυξομειώνεται από μόνη της ανάλογα με τη πίεση, μπορεί το πρωί το σπίτι σας να έχει γίνει πισίνα(κι αυτή παγωμένη).
Αν τώρα ανοίξουμε όλοι τις βρύσες τέρμα, πχ σε ένα χωριό που υδρεύεται από δεξαμενές, δεν θα φταίει ο πάγος που δε θα έχουμε νερό, αλλά το ότι αυτό εξαντλήθηκε.
Οι προνοητικοί γεμίζουν από βραδύς λεκάνες, κουβάδες, μπουκάλια, κατσαρόλες, μπανιέρες και ελπίζουν σε καλύτερες μέρες.
Αν παρόλα αυτά σας παγώσουν τα νερά, μπορείτε να αρχίσετε τις επισκέψεις σε αυτούς που έχουν φροντίσει να μη τους παγώσουν.(με πετσέτα, μια αλλαξιά ρούχα και το σαμπουάν, λες "καλησπέρα θεία, σε πεθύμησα και είπα να κάνω και ένα μπανάκι"...
( 'Ολη μέρα την έφαγα με ζεστά νερά, βραστήρες, καμινέτα και κάθε γιατροσόφι να ξεπαγώσω τους σωλήνες νερού.Μετά βγήκε ο ήλιος κι άρχισα να γράφω...)